Z paletą przez życie to wystawa obrazów jednego z lepiej rozpoznawalnych malarzy współczesnych w Polsce – Stanisława Mazusia – zorganizowana z okazji 70. rocznicy urodzin artysty. W zamkowych wnętrzach bielskiego Muzeum zaprezentowane zostaną obrazy z lat 1957-2010, które są świadectwem twórczej drogi autora: jego poszukiwań, doświadczeń, inspiracji. Jest to jedna z ważniejszych wystaw obrazów Stanisława Mazusia, będąca nie tylko podsumowaniem jego dotychczasowego dorobku artystycznego, ale także stanowiąca rodzaj opowieści o życiu malarza, przepełnionym pasją i talentem.

Kurator: Iwona Koźbiał-Grzegorzek

Stanisław Mazuś
Urodzony w 1940 roku w Lublinie. W latach 1961-1967 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uzyskał dyplom w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Od 1967 roku bierze udział w międzynarodowych, ogólnopolskich i okręgowych konkursach, plenerach oraz wystawach. Zorganizował ponad 200 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą m.in. w: Sofii, Pradze, Sztokholmie, Wiedniu, Komarnie, Aix-les-Bains, Mediolanie, Nowym Jorku, Waszyngtonie i Bratysławie.
Brał udział w prezentacjach sztuki polskiej za granicą, m.in. w: Miszkolcu, Madrycie, Moskwie, Ostrawie, Budapeszcie, Sofii, Zagorie, Karlowych Warach, Paryżu, Bayreuth, Ułan Bator, Barcelonie, Bratysławie, Pradze, Atenach, Berlinie, Beuningen.
Prace znajdują się w zbiorach instytucji państwowych, muzeach, kolekcjach prywatnych  w kraju i za granicą, m.in. w Galerii Uffizi we Florencji.
Jest laureatem wielu znaczących nagród i wyróżnień.



 

W obronie piękna

    W obliczu unicestwiania twórczych myśli i dorobku nagromadzonego przez tysiąclecia, pragnę nie dopuścić do całkowitego wyniszczenia w umysłach oraz sercach wrażliwości na Piękno, a także problemy egzystencjalne. Marzę, aby każdy człowiek miał świadomość zależności od harmonijnego współistnienia z uszanowaniem boskości wszystkich istot, niezależnie od płci, rasy i światopoglądu.
    Do obrony Piękna używam jak najprostszych środków: farby oraz pędzla. Staram się w sposób prosty i czytelny z odrobiną metafory, a także symboliki, przekazywać odbiorcom wieloznaczność myśli, zachęcając do wielokrotnego obcowania z obrazami. Odwracam się od modnych obecnie działań ukierunkowanych na szokowanie skandalem, demolowanie zastanych wartości, niszczenie autorytetów oraz kreowanie antysztuki jako najwyższego kunsztu XXI wieku. 
    Obrona Piękna jest głównym motorem napędzającym moją pasję malarską. Pomaga mi ono w zmaganiach twórczych, kiedy tworzę dzieła z miłości do otaczającego nas świata.
    Od najmłodszych lat obcowałem z nieodpartym urokiem Lubelszczyzny. Dorastałem wśród łanów zbóż z chabrami, rumiankami i kąkolami, pachnącą gryką, niebieskim lnem, pooranymi ścierniskami, rosochatymi wierzbami, wąwozami, torfowiskami oraz łąkami zamkniętymi po błękitny horyzont.
    Piękno lubelskiej ziemi było motywem i natchnieniem dla kilku tysięcy obrazów. Ratowałem zeschłe kwiaty, kopry, stare gary, cebule i czosnki, aby wykorzystać je w moich kompozycjach. To wszystko urastało w wizjach do symbolu nieprzemijających wartości takich jak: ziemia, woda i ogień.
    Aby móc wyrazić czytelnie swój bunt środkami malarskimi, musiałem przejść mozolną edukację: studia z natury, wnikliwe obserwowanie niecodziennych zjawisk, szkicowanie, transponowanie trójwymiarowych przestrzeni i brył, poznawanie zasad perspektywy, anatomii i technik malarskich.
    Tylko dzięki rzetelnie opanowanemu warsztatowi można tworzyć cudowności wzbudzające zachwyt odbiorców.
    Tę broń w walce o trwałość Piękna poddaję ciągłemu hartowaniu poprzez powroty do obserwacji życia i natury, które są niewyczerpanym źródłem inspiracji.

„Moda przemija – PIĘKNO pozostaje”
 

Stanisław Mazuś