Moja fascynacja malarstwem zaczęła się w chwili, kiedy po raz pierwszy ujrzałem barwne reprodukcje obrazów naszych wielkich twórców. Miałem wówczas pięć lat i właściwie od tamtego dnia malarstwo towarzyszy mi zawsze i wszędzie. Interesuje mnie przede wszystkim kolor i jego rola w budowie obrazu. Rozwiązania barwne, pełne tajemniczych współistnień wywołujące dźwięczność płótna, zawsze sprawiały mi wielką radość. Nic też dziwnego, że zakochałem się po uszy w całym Malarstwie, bez względu na jego istotę programową. Uroda zjawisk, których głównym aktorem jest światło sprawiły, że próbuję przy pomocy plamy barwnej zachować je w malarskiej pamięci. Pejzaż, zachód słońca, świt czy fioletowoniebieskie figi w białej misie – wszystkie te tematy zachwyciły mnie malarsko i starałem się je zanotować na płótnie. Każda z tych impresji jest moim „przeżyciem” tematu. Nie chcę malować tylko i wyłącznie „intelektualnie” pedantycznie dbając o formę i szukać „trafionych” kolorów i harmonii. Nie potrafię też „na zimno” konstruować swoich malarskich wrażeń. Mam niewiele czasu na malowanie, stąd mój pośpiech w zagospodarowaniu płótna. Na pewno często efekt końcowy moich zmagań z formą, barwami, z ich chłodem i temperaturą, jest daleki od zamierzonego, ale autentyczny. Nigdy nie próbowałem nikogo naśladować, a moje malarskie widzenie świata ukształtowała moja przyjaźń z Czesławem Rzepińskim. Śpiew wypełnia mi życie bez reszty, a zjawił się nieoczekiwanie w moim życiorysie. To, że zostanę śpiewakiem operowym zaledwie przeczuwałem. W to, że zostanę malarzem zawsze wierzyłem. I dalej wierzę.

Wiesław Ochman


WIESŁAW OCHMAN

Urodził się w Warszawie, gdzie ukończył liceum plastyczne. Następnie studiował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na Wydziale Ceramiki, uzyskując tytuł magistra inżyniera. W trakcie studiów rozpoczął naukę śpiewu pod kierunkiem prof. Gustawa Serafina. Debiutował w 1960 roku na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu partią Edgara w Łucji z Lammermoor G. Donizettiego. ­Następnie śpiewał w Operze Krakowskiej, od 1965 do 1975 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie. Od 1966 roku występuje regularnie na największych scenach operowych i estradach świata, takich jak: La Scala w Mediolanie, Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Opera w Waszyngtonie, Opery w Barcelonie, Berlinie, Buenos Aires, Chicago, Hamburgu, Madrycie, Moskwie, Paryżu, Rzymie, Salzburgu, San Francisco, Sewilli i Wiedniu. Uczestniczy w najbardziej prestiżowych festiwalach muzycznych, na których towarzyszą mu zespoły najwybitniejszych dyrygentów naszych czasów. Artysta dokonał licznych nagrań radiowych i płytowych dla renomowanych firm światowych w repertuarze operowym, oratoryjnym, kameralnym i rozrywkowym.
Obok muzyki artysta pasjonuje się malarstwem. Na jego twórczość w tej dziedzinie duży wpływ wywarł prof. Czesław Rzepiński. Maluje głównie pejzaże w technice olejnej. Uczestniczył w około 70. wystawach indywidualnych i zbiorowych w prestiżowych galeriach i muzeach w kraju i za granicą. Prace artysty znajdują się w placówkach kulturalnych i zbiorach prywatnych na terenie Polski, wielu krajów Europy i USA. Ważnym elementem działalności Wiesława Ochmana jest działalność charytatywna. Od kilkunastu lat artysta organizuje aukcje polskiej sztuki współczesnej w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Uzyskiwane środki przekazuje na rzecz placówek kulturalnych w tym: muzeów, Opery Śląskiej, szkół artystycznych oraz stypendiów dla najzdolniejszych. W 1988 roku światowa fundacja Zdrowie–Rozum–Serce nadała Wiesławowi Ochmanowi tytuł Lidera Promocji i Kultury w Polsce. W 1966 roku został laureatem Orderu Uśmiechu. UNICEF nadał artyście honorowy tytuł Ambasadora Dobrej Woli. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1997 roku Prezydent Warszawy uhonorował twórcę Medalem 400-lecia Stołeczności Warszawy. W 2004 roku z okazji 750-lecia lokacji Bytomia otrzymał tytuł honorowego obywatela tego miasta, pierwszego w powojennej historii Bytomia.