Krzysztof Okoń urodził się w 1939 roku w Warszawie, w Zakopanem spędził dzieciństwo i młodość, a od ponad 30 lat mieszka w Krakowie. Jego pierwszą profesją jest muzyka – studiował w klasie wiolonczeli w Akademii Muzycznej w Krakowie, a następnie w latach 1960-1963 w klasie wirtuozowskiej włoskiego wiolonczelisty Enrico Mainardiego w rzymskiej Accademia di Santa Cecilia oraz u francuskiego wiolonczelisty Andre Navarry w Accademia Chigiana w Sienie. Od 1965 roku występował jako wiolonczelista w założonym przez siebie Trio Krakowskim, które zyskało renomę zdobywając m.in. w 1965 roku I nagrodę Premio A. Vivaldi na konkursie muzyki kameralnej w Sienie. W 1974 roku występował jako solista z zespołem smyczkowym Al’Antico, zdobywając I nagrodę w konkursie Fundacji Herberta von Karajana w Berlinie.

Działalność plastyczną Krzysztof Okoń rozpoczął w 1965 roku, wybierając jako sposób twórczej ekspresji malarstwo na szkle. W początkach twórczości inspirację stanowiła twórczość ludowa, którą poznał w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem, jednak szybko wypracował własne środki wyrazu artystycznego, zyskując uznanie krytyków i publiczności. Od końca lat 70. Krzysztof Okoń zajmuje się również rzeźbą (pełną i płaskorzeźbą) wysoko ocenianą przez znawców sztuki. Od lat 90. eksperymentuje z drzeworytem.

Krzysztof Okoń to artysta podlegający twórczemu dualizmowi, wybitny muzyk i plastyk zarazem. Ostatnimi czasy w pełni oddający się tej drugiej przestrzeni twórczego egzystowania. W zetknięciu z tworami Okonia ulegamy nieodpartemu wrażeniu emanowania spod warstwy szkła kompozycji muzycznych, co znajduje swoje uzasadnienie w osobie twórcy. Obrazy Okonia brzmią niczym Psalmy Dawida wykonywane w gotyckiej katedrze, której wnętrze spowija subtelne światło poczerniałych witraży – pradawnej Biblii Pauperum. Te szklane obrazy rozpościerają się pomiędzy witro a foliochromią, przywodzą na myśl rumuńskie i huculskie ludowe malarstwo na szkle. Wydają się iluminować światłem odbitym z malarstwa i witraży Marca Chagalla. Natomiast twórczość rzeźbiarska Okonia osadzona jest głęboko w zarejestrowanym postrzeżeniu przydrożnych figur ludowych, poddawanych nieubłaganemu prawu entropii. To swoiste totemy wyjęte z przydrożnych kapliczek polskiego bezdroża.
Krzysztof Okoń zaprezentuje prace inspirowane tematami biblijnymi, odnoszącymi się bezpośrednio do okresu świąt Bożego Narodzenia.

Kurator: Grzegorz Madej