Bernadetta właściwie Bernarda Antonina Turno (20 maja  1932–1 kwietna 2022)

Pochodziła z Brzeżan w województwie tarnopolskim, była jedyną córką Stanisława Dubrawskiego, urzędnika skarbowego i nauczycielki Janiny z Kosturkiewiczów. Edukację rozpoczęła w Buczaczu, maturę zdała w LO im. Adama Asnyka w Białej Krakowskiej, a stopień magistra z zakresu etnografii uzyskała w sekcji Historii Kultury Materialnej Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1955 roku.

W 1954 roku założyła rodzinę z Michałem Turno, z którym miała dwóch synów Juliusza i Bogusława.

Przez całe zawodowe życie związana była z bielskim muzeum. Pracę rozpoczęła w 1957 roku jako asystent muzealny w Muzeum w Bielsku-Białej Oddziale Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, w 1961 roku objęła stanowisko kierownika działu etnografii bielskiego muzeum, w 1980 otrzymała stopień starszego kustosza, a w latach 1980-1990 była dyrektorem Muzeum Okręgowego w Bielsku-Białej.

W kręgu jej zainteresowań naukowych były badania nad wybranymi zagadnieniami kultury ludowej na pograniczu Śląska i Małopolski, w tym terenowe nad zwyczajami dorocznymi i rodzinnymi, tkactwem oraz inwentaryzacja zabytków architektury Bielska-Białej i okolicy. Tworzyła zróżnicowaną kolekcję zbiorów działu etnografii, organizowała wystawy (w macierzystym muzeum i poza nim), popularyzowała kulturę ludową wygłaszając odczyty, wykłady i prelekcje. Otaczała opieką lokalnych twórców ludowych, zachęcając ich do pracy poprzez organizację konkursów na: Pamiątkę Regionalną „Wieś – Miastu”, Rzeźbę w drewnie „Przeszłość i Teraźniejszość” oraz „Tkaninę ludową”.

Współpracowała z Cepelią w Czechowicach-Dziedzicach, znalazła się w gronie założycieli Towarzystwa Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej, kierowała pracami Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Afrykańskiej Oddziału w Bielsku-Białej. Na przełomie 1968/1969 odbyła rejs do krajów Afryki Zachodniej owocem, którego była szeroka popularyzacja kultury tych obszarów. W 1970 roku otrzymała stypendium naukowe do Czechosłowacji, w ramach którego prowadziła kwerendy dotyczące kultury ludowej Czech, Moraw i Słowacji.

Była autorką wielu ekspozycji stałych i czasowych, m.in.: wystroju Muzeum Sakralnego w zabytkowym kościółku na Kubalonce w Istebnej, wystawy dotyczącej zagadnień kultury ludowej zorganizowanej w ramach obchodów 700-lecia Bielska-Białej. Jest autorką wielu artykułów i katalogów wystaw, a jako dyrektor muzeum redaktorką wydawanych przez nie publikacji.

Po przejściu na emeryturę oddała się pracy dydaktycznej na Uniwersytecie Śląskim Filii w Cieszynie, gdzie w latach 1994–2001 prowadziła zajęcia z etnologii i muzealnictwa.

Równolegle z pracą zawodową z energią działała w różnych organizacjach o charakterze politycznym i społecznym, za co została uhonorowana wieloma odznaczeniami branżowymi i państwowymi. Mimo upływu lat żywo interesowała się działalnością bielskiego muzeum i aktywnie uczestniczyła w życiu kulturalnym miasta i regionu.

Dyrekcja i Pracownicy Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej