13.10.2012 o godz. 10.00 w Katedrze św. Mikołaja w Bielsku-Białej odbyła się uroczysta msza św. koncelebrowana przez ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej ks. bp. Tadeusza Rakoczego. Oprawa muzyczna mszy w wykonaniu chóru ATH z Bielska-Białej pod dyrekcją Jana Borowskiego.

Na wystawie prezentujemy m.in. cyborium z fundacji księcia Aleksandra Józefa Sułkowskiego, fotokopie dokumentu relacjonującego oficjalne przekazanie dóbr bielskich z 1752 roku oraz dzieła graficzne związane z tym wydarzeniem.

Dawne miasto Bielsko, dziś część Bielska-Białej, przez niemal dwa stulecia było centrum administracyjno-gospodarczym feudalnego państwa stanowego (status minor), położonego na wschodniej granicy Śląska. Po Piastach cieszyńskich władali nim przedstawiciele familii Promnitzów, Schaffgotschów, Sunneghów, Solmsów i Haugwitzów. Przed 260 laty Bielsko z okolicą przeszło w posiadanie jednego ze znamienitszych przedstawicieli polskiej magnaterii tamtej epoki, hrabiego Aleksandra Józefa Sułkowskiego (1695-1762). Blisko związany z polskimi królami elekcyjnymi z saskiej dynastii Wettynów, największych zaszczytów doczekał się po objęciu tronu przez Augusta III. Jako królewski faworyt został m.in. pierwszym ministrem, królewskim szambelanem i dyrektorem królewskich zbiorów sztuki w Dreźnie, a także właścicielem Leszna i Rydzyny w Wielkopolsce. Umowa kupna i sprzedaży z ówczesnym właścicielem Bielska, hrabią Fryderykiem Wilhelmem von Haugwitzem, zawarta została w Wiedniu 26 lutego 1752 roku, 19 marca tegoż roku cesarzowa Maria Teresa podniosła bielskie państwo stanowe do rangi księstwa (Fürstentum), a samego Sułkowskiego dzień wcześniej obdarzyła tytułem książęcym. Oficjalne przekazanie nowego księstwa w ręce Aleksandra Józefa Sułkowskiego, z równoczesnym homagium ze strony poddanych, odbyło się 1 lipca 1752 roku. Od tej pory książę i trzech spośród jego czterech synów (August, Aleksander II Antoni i Franciszek de Paula) związali swoje losy z Bielskiem, pozostającym w granicach monarchii habsburskiej. O ostatnich prywatnych właścicielach Bielska przypomina zamek, często zwany ich imieniem. Swój obecny wygląd zawdzięcza on rozbudowie dokonanej pod koniec XVIII wieku przez Franciszka de Paulę Sułkowskiego, a następnie przebudowie w latach 50. i 60. XIX wieku, za rządów Ludwika Sułkowskiego. Pośród mobiliów związanych z książęcą rodziną zachowały się dwa obiekty z wyposażenia bielskiego kościoła parafialnego, a obecnie katedry pod wezwaniem św. Mikołaja. Pierwszym jest wyjątkowej klasy cyborium, ufundowane przez księcia Aleksandra Józefa Sułkowskiego jako wotum dziękczynne za uwolnienie z pruskiej niewoli w 1760 roku, które w bieżącym roku powróciło do katedry z depozytu w Muzeum Archidiecezjalnym w Katowicach. Drugi zabytek to wystawiona w katedralnej Kaplicy Maryjnej XVIII-wieczna kopia wizerunku Matki Boskiej Częstochowskiej, przywieziona pod koniec tegoż stulecia do Bielska z węgierskiego Tokaju przez hrabiego Teodora Sułkowskiego, bratanka księcia Aleksandra Józefa. W związku z 260. rocznicą przejścia państwa bielskiego w ręce rodziny Sułkowskich obraz ten był poddawany badaniom i konserwacji w okresie od czerwca do września 2012 roku.