Od 28 stycznia 2006 roku w Galerii Wystaw Czasowych Muzeum w Bielsku-Białej można było zapoznać się z wystawą poświęconą 25. rocznicy strajku generalnego na Podbeskidziu. Wydarzenia te ilustrowały m.in. 140 fotografie archiwalne, pisma, prasa solidarnościowa i inne pamiątki. Wystawa czynna była do końca marca.

Eksponaty pochodziły ze zbiorów Regionu Podbeskidzie NSZZ „Solidarność” oraz Działu Historii Muzeum w Bielsku-Białej.

Międzyzakładowa Komisja Związkowa NSZZ  „Solidarność” i jej przewodniczący, Patrycjusz Kosmowski, zorganizowała i kierowała od 27 stycznia do  6 lutego 1981 roku strajkiem generalnym zakładów pracy na Podbeskidziu.

Wyjątkowa arogancja, korupcja i nadużycia materialne ówczesnych władz były przyczyną tego strajku. Wcześniej „Solidarność” wysunęła wobec konkretnych osób zarzuty, połączone z żądaniem odwołania ze stanowisk osób winnych malwersacji, ale zostały one odrzucone przez władze lokalne, jak i rząd. W sytuacji fałszywej i pozorowanej „odnowy”, powszechnego żądania przestrzegania praworządności, wolności, poszanowania praw człowieka i demokratyzacji życia społecznego, bielska „Solidarność" zdecydowała się na strajk generalny. W pamiętnych latach 1980-1981 był to pierwszy strajk okupacyjny tego rodzaju i o takich rozmiarach, jak i pierwszy strajk polityczny skierowany w lokalnych „włodarzy”. Początkowo strajk odbywaÅ‚ się w osamotnieniu na tle kraju, w atmosferze nacisków partyjnych dygnitarzy i SB. Istotny przełom nastąpił po przybyciu Lecha Wałęsy, który poparł zdeterminowanych strajkujących, co zaowocowało skłonieniem rządu do rozmów. Zawarcie porozumienia 6 lutego możliwe było również dzięki znacznej pomocy biskupa Bronisława Dąbrowskiego reprezentującego Episkopat Polski.

Strajk, mimo ograniczeń życia w mieście, spowodował wzmocnienie NSZZ „Solidarność" i wyzwolił  solidarną wspólnotę ludzi. Wielu bielskich prominentów zostało odwołanych ze stanowisk.