Poważskie Muzeum w Żylinie na Słowacji jest jedyną na świecie placówką, w której zgromadzono najbogatszy zbiór wyrobów rzemieślniczych i artystycznych wykonanych  z plecionego drutu.

Druciarstwo jako rzemiosło było tradycyjnym zajęciem mieszkańców górskich terenów północno-zachodniej Słowacji już w XVIII wieku. Początkowo byli to wędrowni rzemieślnicy, którzy wykonywali drobne naprawy naczyń i sprzętów w gospodarstwie domowym, zaopatrujący się w potrzebne do tego celu materiały – drut i blachę, w hutach na pobliskim Śląsku. Już w połowie XIX wieku 2/3 populacji mężczyzn środkowego Poważa zajmowało się tym rzemiosłem. Z czasem rzemieślnicy ci rozprzestrzenili się po całym terenie Austro-Węgier, a następnie świata, wzbogacając swoją ofertę o różnorodne przedmioty codziennego użytku, takie jak: cedzaki, chochle, podstawki pod żelazka i ciepłe garnki, kosze, miski, łyżniki, formy do pieczenia ciast, wieszaki, klatki dla ptaków, łapki na myszy i inne.

Rozwój przemysłu na przełomie XIX i XX wieku oraz masowa produkcja przedmiotów codziennego użytku wyparła wyroby rzemieślnicze z drutu i blachy. Druciarze już na początku XX wieku rozpoczęli tworzenie przedmiotów o charakterze artystycznym i dekoracyjnym. Obok zwykłego drutu stalowego i mosiężnego zaczęli stosować szlachetne kruszce: srebro i złoto. W 1911 roku Jozef Holánik-Bakel otrzymał za swoje luksusowe koszyki i wazy Grand Prix na Światowej Wystawie w Rzymie. Jednym z pierwszych rzemieślników, który w latach 40. XX wieku spopularyzował wyroby z drutu o charakterze artystycznym, był Jozef Kerak. Poważe po dzień dzisiejszy jest centrum sztuki druciarskiej, a Muzeum w Żylinie od lat organizuje festiwale artystycznych wyrobów z drutu.

Wystawa została zorganizowana przez Muzeum w Bielsku-Białej w ramach współpracy z Poważskim Muzeum w Żylinie oraz Żylińskim Województwem Samorządowym.