W 100. rocznicę śmierci zapraszamy na spotkanie w głównej siedzibie Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej ku czci Ks. Stanisława Stojałowskiego, urodzonego 14 maja 1845 r. w Zniesieniu koło Lwowa, zmarłego 23 października 1911 r. w Krakowie. Wykład „Ksiądz Stanisław Stojałowski” wygłosi Jacek Kachel.

UWAGA! Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc, prosimy o dokonywanie rezerwacji pod nr telefonów: 508 358 823, 33 811 04 25 do dnia 21 października w godzinach od 7.00-15.00.

Stanisław Stojałowski

Ks. Stanisław Stojałowski, gorący patriota, budziciel ludu i oddany Kościołowi kapłan. Urodzony 14 maja 1845 r. w Zniesieniu koło Lwowa, pobierał nauki w Buczaczu i Przemyślu, wstąpił do nowicjatu jezuickiego w Starej Wsi i został wyświęcony na kapłana na Wawelu w 1870 r. Pięć lat później podejmuje pracę jako ksiądz diecezjalny i rozpoczyna uświadamianie narodowe wśród chłopów i robotników, troszcząc się równocześnie o polepszenie ich bytu. Zakłada kółka rolnicze chcąc podnieść wieś gospodarczo i upomina się o szkoły wiejskie u władz szkolnych. Wydaje własne pismo „Wieniec-Pszczółka” i urządza wiece. Przenosi się na Śląsk Cieszyński, gdzie współpracuje z ks. Józefem Londzinem. Organizuje Związek Chłopski, zakłada drukarnię w Cieszynie potem w Czacy. Jest prześladowany i często przetrzymywany w więzieniu (w ciągu życia 27 razy był niewinnie aresztowany, w więzieniu w sumie spędził 9 lat!). Stojałowski odwiedził prawie wszystkie miejscowości w cieszyńskim i bialskim. Założył Towarzystwo Kółek Rolniczych, z jego myśli powstają: Towarzystwo Oświaty Ludowej, Towarzystwo Macierzy Katolickiej i Towarzystwo Szkoły Ludowej Adama Asnyka, które oddało nieocenione usługi sprawie polskiej m.in. w Białej i Hałcnowie. Tworzy Stronnictwo Chrześcijańsko-Ludowe. Od 1898 r. zasiada w sejmie galicyjskim, a potem w parlamencie austriackim. Przenosi drukarnię (1899) i redakcję swych czasopism do Bielska (1901). 19 października 1902 r. otwiera Dom Polski w Bielsku, gdzie prowadzi ożywioną akcję oświatową. W Białej dwa lata później kupuje drukarnię i dom, w którym mieszkał do lata 1911 r., kiedy z powodu stanu zdrowia przeniósł się do lokalu Tow. Św. Rafała (które sam założył) w Krakowie. Zmarł 23 października 1911 r.

Przeczuwając swój kres życia, pisał: Dziś jestem już nad grobem, nie żałuję życia, ani nie żalę się na żadne jego przejścia. Śmiem powiedzieć z Apostołem „Dobrą walkę toczyłem, wiary dochowałem”. Ślubowałem sobie pracować przez lud dla Ojczyzny i wiary jej dochowałem. Nie żądam i nie chcę uznania od współczesnych, osądzi mnie Bóg i historia. Wszystkim powiadam: Odródźcie się pod względem narodowym i religijnym, a da Wam Bóg przyszłość szczęśliwą. Bóg z Wami!

Marek Matlak